12-17 Subat, 2011 C.tesi-Persembe
Persembe'den onceki gunler kiymetsiz ve hareketsiz demek yanlis olur tabii fakat Hayfa ziyareti hepsini bir anda siliverdi. Dolayisiyla Persembe'ye geliyorum hemen. O gun, idman studyosu Hacasa'da Ido Portal'i ziyaret ettim. Mekan ailesinin evinin alt kati, Akdeniz'e tepeden bakan cok guzel bir cadde uzerinde. Halim, Modi'in tren istasyonuna kadar goturdu beni, saat 17:40 civari. Oradan trenle Hayfa'ya gittim. Yaklasik 2 saatlik bir yol. Keyifli bir tren yolculuguydu, rahat. Yolcularin cogu IDF yani Israil Savunma Ordusu'nun genc askerleri. Karsimda da muhtelen yasi 18-20 arasi bir tanesi oturuyordu. Kulaginda I-Pod, Kansas'tan Dust in the Wind dinliyor. Lisedeki favori sarkilarimdan biri. Kent FM vs. Sarkinin duydugum kisminda sozler asagi yukari soyle: "Bosuna bekleme, bu dunya ve gokyuzunden gayri hicbir sey baki degil." Enteresan bir ceviri oldu tabii bu. Pek siirsel bir an tabii, cenesi avucuna dayali, gozleri uzaklara dalmis 19 yasinda bir asker.
Yolculugun her safhasini planladigimi saniyordum fakat anlasilan toplu tasima sisteminin gecikmelerini hesaba katmamisim. Katsam da yapabilecegim bir sey yok gerci. En erken bu trenle gelebiliyordum ve tren gecikti. Tren gecikince istasyona gec vardi, istasyona gec varinca oradan binmem gereken otobus de kacti. Bu otobus, internet sitesine gore son otobus degil, fakat istasyon amiri neredeyse yemin edecek son otobusun 7:30'da kalktigina. Harika. Ders 8:30'da ve baska hicbir otobus yok, minibus de islemiyor o yone. Bunca yol gelip de otobus kacti diye derse gitmemek olmaz. Taksiye bindim. Hiristiyan bir Filistinli taksici. Super tatli, durust ve hos sohbet bir amca. Kizi da bir cesit muhendislik doktorasi yapmaktaymis, gururla onu anlatti. Hayfali'yim diyor ve sehrini cok seviyor. Sehrin genel Filistinli populasyonu ne durumda merak ediyorum. Zengin ve nezih bir sehir zira burasi. Fakir mahalleler var mi?
Ido'nun studyosuna 15 dakika erken vardim fakat mahalle "residential" yani mesela Etiler, Levent gibi, bakkal, market, kafe mafe yok oyle. Cadde ve mustakil evler var. Dolayisiyla bu 15 dakikayi gecirebilecegim bir yer yok. Ben de yavas yavas Hacasa'ya inen bahce merdivenlerinden indim. Hacasa tabelasini gorunce heyecan yaptim, yilllardir videolardan gormeye alisik oldugum tabela tam karsimda. Film setine girer gibiyim. Kapi buzlu, kalin bir cam. Icerisin gorunmuyor fakat hareket eden bedenlerin bir nevi golgelerini gorebiliyorum. Kapiyi tikladim, iceriden kalin bir erkek sesi yanitladi. "Maze!" Ses Ido'nun, tanidim. Nasil cevaplamam gerektigini bilmedigim icin, tahmin yuruttum. Herhalde "Mesguluz, simdi git 15 dakika sonra gel," gibi bir sey dedi diye dusundum. Dolayisiyla geri adim attim. Yine bagirdi ses, "Maze!" Bu kez de "Sana girebilirsin dedim!" dedigine karar verdim. Yaklasip kapi tokmagini ittirdim, kapi kilitliydi. "MA-ZE!?" (Dogru mu telafuz ediyorum emin degilim ama boyle bir sey dedi.) Iyice deli bir yukseklikte bagirdi bu kez. Eh, ben de kapiya iyice yaklasip "Maze ne demek bilmiyorum ben," dedim kisik sesle. Ido kikirdayarak acti kapiyi. Ogrencilerinden biri sanmis beni, kafaya aliyormus. Gecenin hikayesi oldu tabii bu, herkese anlattik, guzel ilk karsilasma hikayesi. Odelia ve Ido'yla digerleri gelene kadar sohbet etme sansim oldu. Odelia Ido'nun asistani, super yetenekli bir kiz, 24 yasinda. Acayip kuvvetli bir kiz, yapabildigi seyler oldukca etkileyici ve cok iyi bir koc. Hacasa'nin icini gormek superdi, dedigim gibi film seti ziyaret eder gibiydim. Her bir kosesini taniyorum, Ido yillardir ozel idman programlarini buradan gosteriyor, her bir noktada farkli bir egzersiz videosunu internette takipcileriyle paylasti. Simdi burada olmak cok guzel bir duygu. Ido ve Odelia'yi cok sevdim. Ikisi de son derece nazik, sakaci ve birlikte idman yapmasi keyifli sporcular. Ben dahil 5 kisilik oldukca ufak bir gruptuk. Aramizda Ido'nun annesi de vardi. Bir de annesinin yakin bir arkadasi. Adamcagiz ziyarete gelmis, Ido da bizimle spor yapmaya ikna etmis onu. Ido'nun annesi super-anne. Kadin 60 yasinda, iki sene once spor yapmaya baslamis, epey kilo vermis ve simdi gayet atletik gorunuyor. Gozumun onunde defalarca barfiks cekti! Bir de bana cok guzel ve atletik bir vucudum oldugunu soyledi. :)
Ido'nun studyosuna 15 dakika erken vardim fakat mahalle "residential" yani mesela Etiler, Levent gibi, bakkal, market, kafe mafe yok oyle. Cadde ve mustakil evler var. Dolayisiyla bu 15 dakikayi gecirebilecegim bir yer yok. Ben de yavas yavas Hacasa'ya inen bahce merdivenlerinden indim. Hacasa tabelasini gorunce heyecan yaptim, yilllardir videolardan gormeye alisik oldugum tabela tam karsimda. Film setine girer gibiyim. Kapi buzlu, kalin bir cam. Icerisin gorunmuyor fakat hareket eden bedenlerin bir nevi golgelerini gorebiliyorum. Kapiyi tikladim, iceriden kalin bir erkek sesi yanitladi. "Maze!" Ses Ido'nun, tanidim. Nasil cevaplamam gerektigini bilmedigim icin, tahmin yuruttum. Herhalde "Mesguluz, simdi git 15 dakika sonra gel," gibi bir sey dedi diye dusundum. Dolayisiyla geri adim attim. Yine bagirdi ses, "Maze!" Bu kez de "Sana girebilirsin dedim!" dedigine karar verdim. Yaklasip kapi tokmagini ittirdim, kapi kilitliydi. "MA-ZE!?" (Dogru mu telafuz ediyorum emin degilim ama boyle bir sey dedi.) Iyice deli bir yukseklikte bagirdi bu kez. Eh, ben de kapiya iyice yaklasip "Maze ne demek bilmiyorum ben," dedim kisik sesle. Ido kikirdayarak acti kapiyi. Ogrencilerinden biri sanmis beni, kafaya aliyormus. Gecenin hikayesi oldu tabii bu, herkese anlattik, guzel ilk karsilasma hikayesi. Odelia ve Ido'yla digerleri gelene kadar sohbet etme sansim oldu. Odelia Ido'nun asistani, super yetenekli bir kiz, 24 yasinda. Acayip kuvvetli bir kiz, yapabildigi seyler oldukca etkileyici ve cok iyi bir koc. Hacasa'nin icini gormek superdi, dedigim gibi film seti ziyaret eder gibiydim. Her bir kosesini taniyorum, Ido yillardir ozel idman programlarini buradan gosteriyor, her bir noktada farkli bir egzersiz videosunu internette takipcileriyle paylasti. Simdi burada olmak cok guzel bir duygu. Ido ve Odelia'yi cok sevdim. Ikisi de son derece nazik, sakaci ve birlikte idman yapmasi keyifli sporcular. Ben dahil 5 kisilik oldukca ufak bir gruptuk. Aramizda Ido'nun annesi de vardi. Bir de annesinin yakin bir arkadasi. Adamcagiz ziyarete gelmis, Ido da bizimle spor yapmaya ikna etmis onu. Ido'nun annesi super-anne. Kadin 60 yasinda, iki sene once spor yapmaya baslamis, epey kilo vermis ve simdi gayet atletik gorunuyor. Gozumun onunde defalarca barfiks cekti! Bir de bana cok guzel ve atletik bir vucudum oldugunu soyledi. :)
Tam 2.5 saatlik oldukca zorlu bir idmandi. Egzersizler kendi baslarina zor oldugundan degil fakat tekrar ve set sayilari talepkardi diyebilirim. 8 setten asagi bir sey yapmadik. En fazlasi da 12 setti. Detaylarina girmeyecegim idmanin zira Ido'nun olusturdugu ve para kazandigi alani internetten duyurmak etik olarak yanlis geliyor. Fakat idman sonuna dogru artik hissetmeye basladigim hamlik agrisini dikkate almayip her seyi olmasi gerektigi gibi yaptim. Kas veya eklem agrisi olmadigi icin memnun kaldim. Cesaret verici bir sey, demek ki omuz sakatligim iyilesiyor. Odelia harika bir koc, Ido digerleriyle ilgilenirken o yalnizca benim idmanimi takip etti. (Aslinda Sean'i bir koc olarak gordum hep fakat bu ilk kez tanistigim ve muhtemelen bunun icin belli bir ucret alan biriydi,) dolayisiyla belki de ilk kez bu tarz bir idmana katildigim icin boyle hissettim fakat disiplin duzeyi ve ilgi oldukca iyidi. Hem idman programi hem de kendi performansim uzerine not aliyordum fakat Odelia bunu gormeden once ozellikle not tutmami hatirlatti, bunu sart kosmalari guzel. Ayrica her bir kisiye ona ozel kronometre verildi. Ve Ido baskalariyla ilgileniyor olsa da, destek ve cesaret verici sozleriyle beni izledigini ve gozledigini bana hissettirdi. Kesinlikle bu yolculuga degdi. Idman bittiginde saat coktan gece 10:20 olmustu, dolayisiyla hostel'e gidip anahtari almam icin vakit kalmamisti. Tam o sirada Ido Hacasa'da kalmami onerdi. Iceride bir yatak odasi var. Gidip hemen temiz carsaf, havlu ve sabun getirdi bana. Eskiden burada yasarmis, yatak odasi ve banyo o yuzden var. Kitaplarini karistirma iznini de alinca harika oldu tabii. Uyumadan ve kollarim tamamen ise yaramaz hale gelmeden once hemen hepsine bakip notlar aldim. Ido Pazartesi Avrupa turuna basliyor. Bir daha ne zaman onunla idman yapabilirim bilmiyorum. Ama kesinlikle tekrar bir calismasina katilmak istiyorum.
Sabah 7:30 gibi uyandim, yatagi topladim, Ido'ya ve annesine bir tesekkur notu yazip bahce kapisindan ciktim. Bugun shabat olacak, gun batiminda yani, dolayisiyla oglen 2 civari sonrasi cogu sey islemeyecek. Deniz kenarina gitmem gerek. Karmel mahallesinde biraz dolandim, sehrin yuksek noktalarindan biri, enfes kent ve deniz manzarasi var. Cok guzel bir Akdeniz sehri burasi. Israil'de simdiye dek gordugum en temiz sehir ve kesinlikle favorim. Insanlar da daha kibar. Daha az kabalik, tercih sebebi olabiliyor. Ve kesinlikle denizin olmadigi bir yerde asla uzun sure yasamak istemedigime karar verdim. Birkac saat yuruyus sonrasinda bedenim artik dinlenmek ve gunesin tadini cikarmak istedigi sinyallerini vermeye basladi. En az yaz mevsimi kadar yakici bir sicak var. Ayni otobus biletini birkac kez kullanabilecegin icin onume gelen birkac otobusle rastgele yerlere gittim, sehri gormek icin. Hayfa gercekten de guzel. Miami ve Istanbul karisimi bir yer. Veya ben boyle gordum, sevdigim iki sehrin birlesimi olsun istedim. Bilmem?
Sonunda Karmel tren istasyonuna gelip biletimi aldim once, ve deniz kenarina indim. Istasyon plaj kenarinda. Super guzel ve ucuz bir kafe bulup omlet ve kahve aldim kendime. Sirtimi gunes isitirken ben de kitabimi okudum. Sonra uyku bastirdi. Denize indim, bir plastik sandalye kapip ayaklarimi suya sokup, hem guneslendim hem de 1 saatten fazla uyudum. Benim gibi guneslenen bir suru insan var, mayolu ve kiyafetli. Yuzenler de var, bikinim yanimda olsa kesin yuzerdim de. Hava o kadar guzeldi.
Vakit dolunca trene bindim, kitabimi okuyup bir yandan da gunduz manzarasinin keyfini cikardim. Bir suru muz agaci var. Modi'in istasyonuna gelirken aklimda merkeze gidecek bir otobuse binip oradan birilerini aramak ve beni almalarini istemek geldi zira gunduz Howard'a ulasamamistim. Neyse ki Howard'a sonradan ulastim ve gelip beni istasyondan aldi. Butunuyle tukenmis durumdayim fakat harika bir yolculuk ve harika bir idmandi. Kollarim birkac gun daha islemeyecek.
No comments:
Post a Comment